Υπό διαχειριστική κηδεμονία τέθηκε η αμερικανική πόλη του Ντιτρόιτ, η οποία βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεωκοπίας.
Οι εμπειρογνώμονες κάνουν λόγο για μια τάση πτωχεύσεων όχι μόνο πόλεων αλλά και ολόκληρων περιοχών σε ΗΠΑ και Ευρώπη.
Στο Ντιτρόιτ ορίστηκε διαχειριστής κρίσεων, στον οποίο έχουν παραχωρηθεί εξαιρετικά ευρείες αρμοδιότητες. Σε περίπτωση που αποτύχει στην αποστολή του να επανακάμψει η βιωσιμότητα της πόλης, τότε η αμερικανική βιομηχανική πρωτεύουσα θα καταστεί η μεγαλύτερη πόλη που υπέστη πτώχευση στην ιστορία των ΗΠΑ. Το σημερινό έλλειμμα του Ντιτρόιτ ανέρχεται στα 327 εκατομμύρια δολάρια, ενώ το συνολικό χρέος της ξεπερνά τα 14 δισεκατομμύρια δολάρια. Η πόλη της αυτοκινητοβιομηχανίας έχει μετατραπεί σε «πρωτεύουσα του εγκλήματος» για την Αμερική, καθώς το επίπεδο της εγκληματικότητας είναι πέντε φορές μεγαλύτερο του μέσου αμερικανικού.
Ωστόσο, οι ειδικοί πιστεύουν ότι η οικονομική πλευρά του ζητήματος δεν είναι η πιο σημαντική.
Σύμφωνα με τον Βασίλι Κολτασόφ, επικεφαλής του Κέντρου οικονομικών ερευνών του Ινστιτούτου της Παγκοσμιοποίησης και των Κοινωνικών κινημάτων, «ο αφανισμός των πόλεων και ολόκληρων περιοχών στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη σχετίζεται με τη μεταφορά της βιομηχανίας κατά τα τελευταία 15 χρόνια στην Κίνα και τις χώρες του τρίτου κόσμου, τη λεγόμενη βιομηχανική περιφέρεια του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος. Αυτή η τάση είναι πιο εμφανής στις πιο αναπτυγμένες χώρες του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος, δηλαδή σε ΗΠΑ, Ευρώπη, Ιαπωνία. Οι αρχές δεν μπορούν να δώσουν λύση στα οικονομικά προβλήματα. Στην πραγματικότητα, τα τελευταία χρόνια είχαν απλώς αδρανοποιήσει την κρίση. Και τα μόνα επιτεύγματά τους είναι ότι κατάφεραν να περιορίσουν την ανάπτυξή της κρίσης. Γι’ αυτό η ήττα του κρατικού χρηματοοικονομικού συστήματος και του κρατικού συστήματος διακυβέρνησης φαίνεται να είναι πολύ λογική. Και σε αυτή την περίπτωση τα σκληρά μέτρα λιτότητας είναι η μοναδική απάντηση στα νεοφιλελεύθερα γραφεία της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής».
Ωστόσο, η εμφάνιση των πόλεων – φαντασμάτων στην μετα – βιομηχανική Δύση, σύμφωνα με άλλες αναλύσεις, δεν είναι αποτέλεσμα της μεταφοράς της παραγωγής σε χώρες της Ασίας – Ειρηνικού Ωκεανού, αλλά της τεχνολογικής προόδου. Δηλαδή το γεγονός ότι η σύγχρονη παραγωγή απλά δεν έχει ανάγκη από τόσους εργαζόμενους. Σε γενικές γραμμές το ζήτημα φέρεται να είναι πιο βαθύ απ’ ότι φαίνεται με την πρώτη ματιά.
Να σημειωθεί ότι η περίπτωση του Ντιτρόιτ είναι η πιο χαρακτηριστική, αλλά δεν είναι η μοναδική περίπτωση – απόρροια της εφαρμογής της Οικονομίας της Αγοράς, ενώ αναμένεται να αυξηθεί ο αριθμός των πόλεων – φαντασμάτων. Παρόμοια προβλήματα υπάρχουν και στην Ευρώπη. Για παράδειγμα στην Ισπανία η πιστωτική κρίση έχει πλήξει σχεδόν δέκα περιοχές, οι οποίες έχουν ήδη ζητήσει από τη Μαδρίτη οικονομική βοήθεια.