Τη θέση ότι ο αρχικός υπόχρεος για την καταβολή ποσών που προέρχονται από δημοτικά τέλη και φόρους βαρύνει τον μισθωτή-καταναλωτή ηλεκτρικού ρεύματος, διατυπώνει σε σχετική έκθεση –πόρισμα του ο Συνήγορος του Πολίτη.
Συγκεκριμένα επισημαίνει ότι υπόχρεος είναι ο µισθωτής του ακινήτου-καταναλωτής της ∆ΕΗ, τα στοιχεία του οποίου αναγράφονται στο έγγραφο του ∆ήµου. Αυτό επιβεβαιώνεται και από την νοµολογία του ΣτΕ, απόφαση 2047/1993.
Σύµφωνα µε τη σχετική απόφαση, όταν από τις συνθήκες της συγκεκριµένης περιπτώσεως προκύπτει δυσχέρεια ως προς την είσπραξη αυτών από τον πραγµατικό καταναλωτή… «δεν θεσπίζεται αυτοτελής και ισότιµη φορολογική υποχρέωση του… κυρίου ή νοµέως του αλλά καθιερούται επιπροσθέτως η δυνατότητα επιδιώξεως της πληρωµής των εν λόγω τελών και από τον κύριο ή νοµέα του ακινήτου, […] µόνον εφόσον κατά την κρίση της δηµοτικής αρχής και των διοικητικών δικαστηρίων η βεβαίωση και είσπραξη τούτων εις βάρος του υπόχρεου καταναλωτή του ηλεκτρικού ρεύµατος είναι ως εκ των συνθηκών κάθε συγκεκριµένης περιπτώσεως δυσχερής (ΣτΕ 1147/1991, 697,1241/1992).»
Με βάση τη σχετική ερμηνεία ο Συνήγορος ζητεί από το ∆ήµο που διεκδικεί το σχετικό ποσό «να προβεί σε συγκεκριµένες ενέργειες για την πληρωµή των οφειλών από τον αρχικό υπόχρεο καταναλωτή του ηλεκτρικού ρεύµατος και να έχει αποδειχθεί η είσπραξη δυσχερής, για να δύναται νοµίµως να στραφεί κατά του κυρίου του ακινήτου».