Ασήκωτα είναι πλέον τα βάρη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης η οποία μετράει απώλειες σε επίπεδο υπηρεσιών και δομών. Όπως σημείωσε μεταξύ άλλων ο Νίκος Σοφιανός στο τακτικό συνέδριο της ΚΕΔΕ, εκπροσωπώντας την Κ.Ε. του ΚΚΕ, διαπιστώνεται μια συστηματική προσπάθεια ιδιωτικοποίησης των λειτουργιών.
«Σήμερα έχουμε ιδιωτικοποίηση λειτουργιών και βεβαίως να παλέψουμε απέναντι στη συνολική ιδιωτικοποίηση του νερού, όμως και τώρα το νερό είναι ιδιωτικοποιημένο, και τώρα υπάρχουν σημαντικοί τομείς και λειτουργίες που έχουν περάσει στην ιδιωτικοοικονομική λειτουργία» είπε χαρακτηριστικά.
Και πρόσθεσε ότι: «Δεν είναι κοινωνική πολιτική το να μην αυξάνεις τα δημοτικά τέλη και τους φόρους, γιατί αυτά τα τέσσερα χρόνια έχει χαθεί το 40 ή και 50% του εισοδήματος. Άρα το κενό καλύφθηκε από τη λαϊκή τσέπη, από το λαϊκό εισόδημα, από τη γενίκευση των φόρων, των τελών, των προστίμων, των κλήσεων, των παραβόλων, σε όλες τις λειτουργίες οι οποίες αφορούν τη συναλλαγή του εργαζόμενου με τον Δήμο»
Ακλουθεί η ομιλία
ΟΜΙΛΙΑ Ν. ΣΟΦΙΑΝΟΥ
Κυρίες και κύριοι Σύνεδροι, επιτρέψτε μου εκπροσωπώντας την Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ σε αυτό το σύντομο χαιρετισμό, να αποφύγω την περιγραφή και τις εξαγγελίες. Να βάλουμε ορισμένες πλευρές στον προβληματισμό σας, στη σκέψη σας, ξεκινώντας από τον τίτλο του Συνεδρίου σας.
Η ισχυρή Τοπική Αυτοδιοίκηση βρίσκει σχεδόν όλους τους Δήμους λίγο πριν την επιτροπεία. Είναι η δήλωση του Προέδρου της ΚΕΔΕ στη συνέλευση της ΠΕΔ της Αττικής.
Τι σημαίνει Επιτροπεία από το Παρατηρητήριο των ΟΤΑ; Σημαίνει πρόγραμμα εξυγίανσης. Άρα η αγωνία, η διεκδίκηση που εκφράζουν οι εργαζόμενοι στους Παιδικούς Σταθμούς, στο Βοήθεια στο Σπίτι, στα ΚΔΑΠ, στα Κέντρα Πρόληψης, είναι υπαρκτή, έχει βάση, και αυτή η αγωνία πρέπει να μετατραπεί σε αγώνα γιατί καλές είναι οι δηλώσεις, αλλά υπάρχει και μια πρακτική. Αλλά και επειδή κάποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο, κάποιος κυβερνάει, κάποιοι κυβερνούν και κάποιοι ευθύνονται.
Οι Δήμοι πραγματικά σήκωσαν βάρος και με επιτυχία στο πέρασμα μιας πολιτικής που διαχειρίστηκε την κρίση της οικονομίας του συστήματος φορτώνοντας ασήκωτα βάρη πλέον. Είναι ασήκωτα πλέον τα βάρη και δεν καλύπτονται από επικοινωνιακά φρου-φρου από μεγάλα λόγια. Είναι ασήκωτα τα βάρη στις πλάτες της λαϊκής πλειοψηφίας.
Στη διάρκεια αυτής της θητείας των αιρετών, η οποία λήγει τον Μάιο από όσο ξέρουμε, δεν ξέρουμε τι άλλο μπορεί να προκύψει, πέρασαν τρεις διαδοχικές κυβερνήσεις, τρεις διαδοχικοί πρωθυπουργοί και δεκάδες υπουργοί. Όμως έμεινε ίδια και απαράλλαχτη η ουσία της πολιτικής που ακολουθήθηκε. Είμαστε εντός των τειχών και πρέπει να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, εντός τειχών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της οικονομίας του κεφαλαίου, και οι συνταγές αυτές που ακολουθήθηκαν, αφορούν και την καθημερινότητα, οι οποία πέρασε από λειτουργίες, δομές, πολιτικές, τις οποίες άσκησαν και οι Δήμοι και οι Περιφέρειες.
Ο Καλλικράτης και η συζήτηση η μεγάλη που γίνεται. Ο Καλλικράτης πέτυχε και πέτυχε γιατί ο στόχος του ήταν να κάνουν τις αναγκαίες προσαρμογές στο αστικό κράτος, το οποίο έχει διαμορφώσει το σημερινό τοπίο στους Δήμους. Σήμερα έχουμε ιδιωτικοποίηση λειτουργιών και βεβαίως να παλέψουμε απέναντι στη συνολική ιδιωτικοποίηση του νερού, όμως και τώρα το νερό είναι ιδιωτικοποιημένο, και τώρα υπάρχουν σημαντικοί τομείς και λειτουργίες που έχουν περάσει στην ιδιωτικοοικονομική λειτουργία. Αυτό σημαδεύτηκε με συρρίκνωση, συγχώνευση, κλείσιμο δομών, με υποχρηματοδότηση και κάλυψη της υποχρηματοδότησης από πού; Από τη γενικευμένη φορομπηξία, τη φορολεηλασία, γιατί συνάδελφοι, επιτρέψτε μου το συνάδελφοι μιας και είμαι Δημοτικός Σύμβουλος στην Αθήνα και όχι Βουλευτής όπως λεγόταν. Δεν είναι κοινωνική πολιτική το να μην αυξάνεις τα δημοτικά τέλη και τους φόρους, γιατί αυτά τα τέσσερα χρόνια έχει χαθεί το 40 ή και 50% του εισοδήματος. Άρα το κενό καλύφθηκε από τη λαϊκή τσέπη, από το λαϊκό εισόδημα, από τη γενίκευση των φόρων, των τελών, των προστίμων, των κλήσεων, των παραβόλων, σε όλες τις λειτουργίες οι οποίες αφορούν τη συναλλαγή του εργαζόμενου με τον Δήμο.,
Η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αγαπητοί φίλοι και φίλες, προωθείται σχεδιασμένα, συστηματικά και η κρίση επιτάχυνε με τα μνημόνια τους ρυθμούς των περίφημων αναδιαρθρώσεων, για άλλους μεταρρυθμίσεων, για εμάς των αντιδραστικών αντιλαϊκών αλλαγών.
Η οικονομία θα έχει ανάπτυξη. Είναι δεδομένο, με βάση τους ρυθμούς και τον κύκλο που κάνει η κρίση της. Όμως η ανάπτυξη θα γίνει με τους όρους αυτής της οικονομίας. Δεν μπορεί να αποφύγει κανείς την απάντηση σε ένα ερώτημα. Ανάπτυξη για ποιους; Ανάπτυξη για ποιον; Γιατί θα βρεθούμε σε ένα καθεστώς που υπάρχει σήμερα, δηλαδή θα έρθει η ανάκαμψη, η ανάπτυξη, το νέο χάραμα που είπε προηγούμενα ο εκπρόσωπος της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, όμως θα βρει γενικευμένη μερική απασχόληση και ξέρουμε πολύ καλά ότι το προσωρινό γίνεται μόνιμο και το μόνιμο αποτελεί το μοντέλο για το πώς θα αντιμετωπιστεί η ανεργία, για το πού θα βρουν δουλειά 1,5 εκατομμύριο άνεργοι.
Η ανάπτυξη θα βρει μισθούς 400, 500 € και παρακάτω. Θα βρει τελειωμένα τα υπολείμματα κοινωνικής πολιτικής, θα βρει ιδιωτικοποιημένες λειτουργίες σε μια σειρά τομείς.
Αυτός είναι ο μονόδρομος της οικονομίας της αγοράς της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτός ο μονόδρομος ευθύνεται για αυτά που ζούμε, αλλά και για το γεγονός ότι δεν φαίνεται φως στο βάθος του τούνελ. Είναι αυταπάτη να πιστεύει κανείς ακόμα στα παραμύθια ότι μπορούμε να έχουμε φιλολαϊκή πολιτική εντός του μονοδρόμου, να κάνει δηλαδή πολιτική με κάτι που η πλειοψηφία πλέον δεν πιστεύει, ότι θα καταργήσεις τα μνημόνια και θα είσαι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα είσαι στο ευρώ, θα κάνεις τον τροχονόμο της υγιούς επιχειρηματικότητας και ο λαός θα περνά καλύτερα.
Είναι άμεσο κρίσιμο θέμα. Δεν θα σταθώ γιατί σέβομαι τον χρόνο που μπορεί να έχω περάσει, σε σχέση με την πρόταση διεξόδου που εμείς έχουμε. Όμως είναι άμεσο, κρίσιμο πρόβλημα. Να συναντηθούν τώρα, χωρίς να περιμένουμε μεσσίες και σωτήρες, οι εργαζόμενοι στους Δήμους. Η δεξαμενή των 4.000 απολύσεων ως το τέλος του 2013, είναι οι Δήμοι και αυτό δεν αλλάζει με δηλώσεις από το βήμα. Η κατάργηση και το πέταμα στην ανεργία των εργαζόμενων που δουλεύουν ακόμα με ασφαλιστικά μέτρα, είναι προ των πυλών και έχει ανακοινωθεί.
Τα 150 εκατομμύρια που ανακοινώθηκαν για τους Παιδικούς Σταθμούς και τα ΚΔΑΠ, δεν φτάνουν. Θα είναι χιλιάδες οικογένειες που τα παιδιά τους δεν θα βρουν θέση στους Παιδικούς Σταθμούς. Και τέλος, οι απλήρωτοι εργαζόμενοι εδώ και πέντε μήνες, στα Κέντρα Πρόληψης, που ασκούνται από τους Δήμους, κάποτε πρέπει και αυτοί να πληρωθούν.
Η διεκδίκηση απέναντι στη νέα περικοπή του 1,3 δις, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή για να τσακωνόμαστε μετά πάνω στη φτώχεια και με τι όρους θα μοιραστεί η μιζέρια.
Σε αυτά τα μέτωπα, εμείς σαν ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ, θα καταθέσουμε τη δική μας συμβολή και θα στηρίξουμε αυτούς τους αγώνες.