Σε μήνυμά του ο Μωυσής Ελισάφ, δήμαρχος Ιωαννίνων και πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Ιωαννίνων υπογραμμίζει ότι για τη σημερινή ημέρα ότι η μνήμη του Ολοκαυτώματος πρέπει σήμερα να αναχθεί σε συμβολική μνήμη ενάντια σε κάθε προκατάληψη, τη ξενοφοβία και τον ρατσισμό.
Όπως αναφέρει ο Μ. Ελισάφ: «Πολλές φορές στις επετειακές αυτές εκδηλώσεις αναρωτιέμαι για τη σκοπιμότητα τους. Μια πρώτη απάντηση είναι ότι είναι εκδηλώσεις μνήμης ενάντια στη μοιραία λήθη, την αποσιώπηση, τη διαστρέβλωση των γεγονότων και εν τέλει την άρνηση. Και αυτό είναι το ελάχιστο απέναντι σε εκείνους που χάθηκαν. Είναι το ελάχιστο απέναντι στο αδιανόητο που όμως έγινε. Είναι το ελάχιστο απέναντι στη φρίκη τα όρια της οποίας υπερέβησαν κάθε φαντασία. Γιατί το Ολοκαύτωμα είναι το μεγαλύτερο έγκλημα στην Παγκόσμια Ιστορία.
Γιατί το Άουσβιτς, ως σημείο αναφοράς της ολοκληρωτικής καταστροφής του Εβραϊσμού της Ευρώπης, είναι το ζοφερό αίνιγμα κατά τον Αμερύ, η μαύρη τρύπα του πολιτισμού κατά τον Πρίμο Λέβι, το σημείο μηδέν κατά τον Ίμρε Κέρτις, εκεί όπου το απροσμάχητο τείχος ανάμεσα στον άνθρωπο και στον μη άνθρωπο είχε βάναυσα, ίσως οριστικά για το υπόλοιπο της ανθρώπινης ιστορίας διαρραγεί.
Είμαστε έτσι υποχρεωμένοι να μιλήσουμε για το απερίγραπτο, το ασύλληπτο, το αδιανόητο για τη φρίκη που αφήνει άφωνο τον άνθρωπο και που δεν πρέπει και δεν μπορεί να αποσιωπηθεί. Όμως όλα τούτα δεν αρκούν.
Το ερώτημα γιατί πρέπει να θυμούμαστε τούτα τα οδυνηρά μα ωστόσο απόμακρα γεγονότα του παρελθόντος παραμένει» και προσθέτει: «Δεν μας αρκεί η οδύνη του ζοφερού παρόντος ή η κυοφορούμενη του μέλλοντος που στοιβάζονται από πάνω μας;
Ωστόσο, η γόνιμη μνήμη μας είναι απαραίτητη για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε τις αιτίες των κορυφαίων γεγονότων που συγκροτούν την ιστορία μας, αφού τα ιστορικά γεγονότα δεν ιδιωτικοποιούνται, είναι καρπός πολλών όπως αντιστοίχως σε πολλούς επιμοιράζεται η ευθύνη.
Όλων προηγείται η βουή των επερχόμενων γεγονότων; όπως προφητικά λέει ο Κωνσταντίνος Καβάφης και η οποία πέρα από τους άμεσα εμπλεκόμενους –τους Γερμανούς ναζί, τα SS και τους συνεργάτες τους, εν προκειμένω, επεκτείνεται και στους άλλους, όπως μπορεί στις κρίσιμες φάσεις της ιστορίας να είναι οι εκκωφαντικοί σιωπούντες , οι αδιάφοροι για τα κοινά ή οι φοβισμένοι ηθελημένα και αθέλητα.
Το Άουσβιτς συνέβη ενάντια σε κάθε πρόβλεψη, συνέβη στην Ευρώπη όπου ένας ολόκληρος πολιτισμένος λαός οδηγήθηκε στο τέλειο έγκλημα με την ανοχή ή και ακόμα με τη συνεργασία εκατομμυρίων ανθρώπων και θρησκευτικών ταγών.
Το Άουσβιτς είναι δυστυχώς η λογική κατάληξη του παμπάλαιου, πολυποίκιλου Ευρωπαϊκού Αντισημιτισμού που αποτελεί τον πυρήνα κάθε προκατάληψης. Δυο χιλιάδες χρόνια αντιιουδαϊσμού βρήκαν την πιο αποτρόπαια κατάληξη τους στο Ολοκαύτωμα . Έτσι, παρόμοιες εκδηλώσεις πέρα από την αναγνώριση των αιτιωδών σχέσεων που οδηγούν στο τέλειο έγκλημα μπορούν να δώσουν μια τελεσίδικη απάντηση στην αναβίωση και εδραίωση αυτού του παμπάλαιου αντισημιτισμού και η πόλη μας μπορεί ενδεχόμενα να έδωσε αυτό το μήνυμα με σαφήνεια και καθαρότητα».
Και καταλήγει ο δήμαρχος Ιωαννίνων στο μήνυμά του: «Ίσως σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε που προβάλλουν ανερυθρίαστα οι απειλές μιας νέας βαρβαρότητας οφείλουμε να επαγρυπνούμε. Σήμερα που ο αχαλίνωτος ρατσισμός, η απροκάλυπτη ξενοφοβία και ο αντισημιτισμός ελλοχεύουν οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε απυρόβλητοι από μια πλημμυρίδα ρατσιστικής βίας».