Για να έχει ουσιαστική αξία η επικείμενη συνταγματική αναθεώρηση πρέπει να συμβάλει στην επίλυση βασικών προβλημάτων των πολιτών, αναφέρει σε άρθρο του στην εφημερίδα «Καθημερινή» ο Πρόεδρος του ΤΕΕ Γιώργος Στασινός. Και τονίζει ότι αυτό πρέπει να αφορά ειδικά την βιώσιμη ανάπτυξη, την προστασία του περιβάλλοντος και την προαγωγή της επιχειρηματικότητας. Ακόμη, ο Γιώργος Στασινός ζητά «ωριμότητα από όλα τα πολιτικά κόμματα, ώστε να μη χαθεί άλλη μία σημαντική ευκαιρία και άλλη μία κρίσιμη δεκαετία για τη χώρα».
Αναλυτικά, ο πρόεδρος του ΤΕΕ Γιώργος Στασινός, σημειώνει στο άρθρο του:
«Δεν υπάρχει μεγαλύτερη μεταρρύθμιση στην ελληνική πολιτεία από την αναθεώρηση του Συντάγματος. Για να έχει όμως ουσιαστική αξία, πρέπει να επιλύει βασικά προβλήματα των πολιτών – ειδικά σχετικά με την επίτευξη βιώσιμης ανάπτυξης, την προστασία του περιβάλλοντος και την προαγωγή της επιχειρηματικότητας.
Βιώσιμη ανάπτυξη και αποτελεσματική προστασία του περιβάλλοντος θα έχουμε μόνο αν είναι ξεκάθαρο σε όλους, με απλούς και κατανοητούς κανόνες, τι προστατεύεται και πώς. Δηλαδή να ξέρουμε όλοι πού επιτρέπεται να γίνει τι. Δυστυχώς αυτό δεν συμβαίνει σήμερα, όπως αποκάλυψε με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο η ανάρτηση των δασικών χαρτών, που ανέδειξε προβλήματα τα οποία η ελληνική πολιτεία έκρυβε κάτω από το χαλί επί δεκαετίες. Έχω προτείνει δημοσίως την αποτύπωση σε έναν ενιαίο ψηφιακό χάρτη όλων των θεσμικών γραμμών: δασικών και αρχαιολογικών περιοχών, προστατευόμενων περιοχών, αιγιαλών, σχεδίων πόλης, οικοδομικών και ρυμοτομικών γραμμών, χρήσεων γης και όποιων άλλων απαιτούνται για οποιαδήποτε αδειοδότηση. Μόνον έτσι θα μπορεί να υπάρξει ένας ενιαίος χάρτης για όλη τη διοίκηση και για όλους τους πολίτες, χωρίς αμφισβητήσεις, ερμηνείες, παρεξηγήσεις και, πιθανώς, συναλλαγές. Προτείνω αυτό να γίνει απαιτητό από την ελληνική πολιτεία μέσα από τη συνταγματική αναθεώρηση.
Και παράλληλα, να επιλυθεί οριστικά το ζήτημα της «εμπλοκής» του χαρακτήρα μιας έκτασης, δηλαδή του αν είναι δασική ή όχι, με το ιδιοκτησιακό ζήτημα της έκτασης, αν δηλαδή ανήκει ή όχι στο Δημόσιο. Αυτό μπορεί να συνδυαστεί τόσο με την επίλυση του θέματος των αεροφωτογραφιών του 1945 (που χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα για τον χαρακτηρισμό μιας έκτασης ως δασικής ή μη), όσο και με τη συνταγματική καθιέρωση των θεσμικών γραμμών. Και μπορεί να γίνει μόνο με ρητή αναφορά στο Σύνταγμα, πιθανότατα στα σχετικά άρθρα 24 και 117. Κάθε άλλη λύση –όπως ένας σχετικός νόμος- είναι ημιτελής και πιθανώς αντισυνταγματική, με βάση τη νομολογία του ΣτΕ. Τέλος, απαιτείται η αναφορά στη βιώσιμη ανάπτυξη ως στόχο της πολιτείας, ώστε κάθε κυβερνητική επιλογή να κρίνεται και με αυτό το κριτήριο.
Πραγματική ανάπτυξη όμως μπορεί να υπάρξει μόνο μέσω της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας, η οποία δυστυχώς απουσιάζει από το Σύνταγμα. Και αυτό σημαίνει ότι η ελληνική πολιτεία δεν της αναγνωρίζει τον ρόλο που πραγματικά έχει. Την ίδια ώρα, μέσα από ένα πλέγμα συνταγματικών διατάξεων, οι υπόλοιποι συντελεστές της παραγωγής προστατεύονται σθεναρά: το κεφάλαιο, η γη – ιδιοκτησία και η εργασία. Παράλληλα, ο δημόσιος τομέας, ως διοίκηση και κρατική οργάνωση, περιγράφεται εκτενώς ως προς τον ρόλο του και τον σκοπό του. Σε ένα τόσο αναλυτικό Σύνταγμα όπως το ελληνικό, οφείλουμε να δώσουμε στην επιχειρηματικότητα τη θέση που της αξίζει ως συντελεστή της παραγωγής.
Ανακεφαλαιώνοντας, προτείνω:
• Συνταγματική πρόβλεψη για έναν ηλεκτρονικό χάρτη με όλες τις θεσμικές γραμμές, ως υποχρέωση της πολιτείας προς τους πολίτες.
• Επίλυση μέσω της συνταγματικής αναθεώρησης της «εμπλοκής» του δασικού χαρακτήρα μιας έκτασης με το ιδιοκτησιακό καθεστώς.
• Ρητή αναφορά στο Σύνταγμα της βιώσιμης ανάπτυξης ως στόχο της ελληνικής πολιτείας.
• Ρητή αναφορά της επιχειρηματικότητας και του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας για να τυγχάνει και αυτός συνταγματικής προστασίας, όπως οι υπόλοιποι συντελεστές της παραγωγής (κεφάλαιο, γη, εργασία).
Ειδικά εάν προχωρήσει η πρόταση για την ίδρυση Συνταγματικού Δικαστηρίου, οι ανωτέρω προτάσεις καθίστανται ακόμα πιο σημαντικές. Ελπίζω να κυριαρχήσει, έστω και μόνο για αυτό το ζήτημα, ωριμότητα από όλα τα πολιτικά κόμματα, ώστε να μη χαθεί άλλη μία σημαντική ευκαιρία και άλλη μία κρίσιμη δεκαετία για τη χώρα.»