Υπέρ της εκπροσώπησης όλων των τάσεων με ταυτόχρονη διασφάλιση μιας σταθερής πλειοψηφίας στην εκτελεστική εξουσία της τοπικής αρχής, και κατά της εφαρμογής της απλής αναλογικής για την ανάδειξη των τοπικών αρχών στη χώρα μας τάχθηκε ο Frederic Vallier, γενικός γραμματέας του Συμβουλίου Δήμων και Περιφερειών της Ευρώπης.
Ο κ. Vallier, παραβρέθηκε και μίλησε σήμερα στην έκτακτη γενική συνέλευση της ΚΕΔΕ, προκειμένου, όπως είπε, να βοηθήσει την ΚΕΔΕ να υπερασπιστεί «μια μοντέρνα και ρεαλιστική οπτική σε σχέση με το σχέδιο νόμου της ελληνικής κυβέρνησης».
Ο κ,Vallier, τάχθηκε κατά της εφαρμογής της απλής αναλογικής στη χώρα μας, χαρακτηρίζοντάς την «παγίδα», ενώ αναφερόμενος στην πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης είπε ότι «ο κατακερματισμός του εκλογικού σώματος θα πρέπει να παροτρύνει την ελληνική κυβέρνηση στη σύνεση, εκτός αν ο στόχος είναι να αποδυναμωθούν οι δήμοι». Συμπλήρωσε ακόμη ότι αυτό που προτείνεται πρόκειται για «ένα υβριδικό σύστημα το οποίο ενέχει τον κίνδυνο να καταλήξει σε μία ακυβερνησία στους δήμους και τις περιφέρειες».
Ειδικότερα ο κ. Vallier για τον εκλογικό νόμο ανέφερε:
«Όσον αφορά τον εκλογικό νόμο, κατά τη γνώμη μου το σημαντικό είναι να επιτραπεί η εκπροσώπηση όλων των τάσεων και συγχρόνως να διασφαλίζεται μία σταθερή πλειοψηφία στην εκτελεστική εξουσία της τοπικής αρχής. Και αυτό δεν το επιτρέπει το νέο σχέδιο νόμου. Η απλή αναλογική αποτελεί παγίδα, δεδομένου ότι δεν διασφαλίζει στην εκτελεστική εξουσία την δυνατότητα να υλοποιήσει τις πολιτικές της. Πιστεύω ότι το πιο αποτελεσματικό σύστημα είναι η σταθμισμένη αναλογική. Η λίστα που έλαβε την πλειοψηφία, της αποδίδονται οι μισές έδρες, οι άλλες μισές κατανέμονται αναλογικά, ώστε επιτυγχάνεται μία σταθερή πλειοψηφία, ενώ προσφέρεται στην αντιπολίτευση ένας αριθμός εδρών στο πλαίσιο του Δημοτικού Συμβουλίου. Το σύστημα αυτό μπορεί να εφαρμοσθεί σε ένα γύρο ή σε δύο γύρους, αν επιθυμούμε η πλειοψηφούσα παράταξη να λάβει μία πλειοψηφία της λαϊκής ψηφοφορίας. Η ειλικρίνεια με υποχρεώνει να πω ότι πολλές χώρες υιοθέτησαν συστήματα απλής αναλογικής, κυρίως σε χώρες που έχουν παράδοση δυνατών συναινέσεων ή σε μία περίοδο που ο δικομματισμός ήταν πολύ πιο διαδεδομένους απ’ ότι σήμερα. Ο κατακερματισμός του εκλογικού σώματος θα πρέπει να παροτρύνει την ελληνική κυβέρνηση στη σύνεση, εκτός αν ο στόχος είναι να αποδυναμωθούν οι δήμοι».
Αναφερόμενος στην εκλογή του δημάρχου, σημείωσε ότι «συνυπάρχουν δύο συστήματα στην Ευρώπη, είτε ο δήμαρχος είναι ο επικεφαλής της λίστας της πλειοψηφούσας λίστας, στην οποία περίπτωση εκλέγεται από το Δημοτικό Συμβούλιο μετά από εκλογές, είτε εκλέγεται με άμεση καθολική ψηφοφορία, αλλά τότε η εκλογή του, η διάρκεια της θητείας του και τα προνόμια του είναι σαφώς καθορισμένα και διαφορετικά από εκείνα του Δημοτικού Συμβουλίου.
Ο διαχωρισμός του κανονιστικού από το εκτελεστικό αποτελεί μία δημοκρατική πρόοδο που το Συμβούλιο Δήμων και Περιφερειών της Ευρώπης στηρίζει κατ’ αρχήν, αλλά δεν προτείνεται αυτό από την ελληνική κυβέρνηση η οποία προτείνει ένα υβριδικό σύστημα το οποίο ενέχει τον κίνδυνο να καταλήξει σε μία ακυβερνησία στους δήμους και τις περιφέρειες».
Στη συνέχει αναφέρθηκε στο τι ισχύει σε Γερμανία και Γαλλία για την εκλογή του δημάρχου:
«Στην Γερμανία, είπε, η πλειοψηφία των δημάρχων εκλέγονται άμεσα αλλά οι εξουσίες τους είναι πιο διευρυμένες και η διάρκεια της θητείας τους είναι διαφορετική από εκείνη του Δημοτικού Συμβουλίου, έχει την μεγαλύτερη διάρκεια στην Ευρώπη (από 6 έως 9 έτη ανάλογα με τις περιφέρεις). Στην περίπτωση αυτή το Δημοτικό Συμβούλιο έχει ρόλο ελεγκτή της δράσης της εκτελεστικής εξουσίας και ψηφίζει τον προϋπολογισμό. Ο Δήμαρχος ορίζει τους αναπληρωτές του και είναι επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας.
Στην Γαλλία, ο Δήμαρχος προεδρεύει του Δημοτικού Συμβουλίου και είναι επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας, δεν είναι απαραίτητα το πιο δημοκρατικό σύστημα, αλλά αυτό εγγυάται την μεγαλύτερη σταθερότητα δεδομένου ότι ο δήμαρχος είναι de facto ο επικεφαλής της δημοτικής πλειοψηφίας, εκλέγεται από το συμβούλιο και οι αναπληρωτές δήμαρχοι εκλέγονται και αυτοί από το συμβούλιο.
Οσον αφορά την διάρκεια της θητείας, ο κ. Vallier σημείωσε, πως «είναι αλήθεια ότι η πλειονότητα της διάρκειας της θητείας σε τοπικό επίπεδο είναι 4 έτη στην Ευρώπη, αλλά πολλές χώρες επιλέγουν διάρκεια μεγαλύτερη των 5 ή 6 ετών, κάτι που προσφέρει περισσότερο χρόνο για την υλοποίηση των δημόσιων πολιτικών και εφικτών επενδυτικών σχεδίων κατά τη διάρκεια της θητείας. Αν θα έπρεπε να επικρατήσει μία τυποποίηση, η τάση είναι να προσδιοριστεί η διάρκεια στα 5 έτη».
Σε ότι αφορά τους πόρους της Αυτοδιοίκησης και των καταμερισμό εξουσιών – αρμοδιοτήτων, ανέφερε:
« Ένας νέος εκλογικός νόμος για τις τοπικές και περιφερειακές αρχές έχει νόημα μόνο αν συνοδεύεται από μία συνιστώσα αποκέντρωσης. Η κοινή λογική και η αναζήτηση μίας μεγαλύτερης αποτελεσματικότητας στην δημόσια δράση απαιτεί την ενίσχυση των εξουσιών των τοπικών και περιφερειακών αρχών καθώς και την σαφή κατανόηση των αρμοδιοτήτων.
Η κατανομή είναι απλή για να γίνει κατανοητή, ότι άπτεται της καθημερινότητας θα πρέπει να επιστρέψει στους δήμους, και κατά πρώτο λόγο είναι οι τοπικές υπηρεσίες : το νερό, η αποχέτευση, η συλλογή και η επεξεργασία των αποβλήτων, η δημοτική οδοποιία… Είναι επίσης οι υπηρεσίες κοινωνικής υποστήριξης : η στήριξη ηλικιωμένων προσώπων, η υποδοχή των παιδιών, η κοινωνική και ιατρική πρόνοια… τέλος, ότι άπτεται του κοινωνικού ιστού : τα σχολεία του δήμου, οι βρεφονηπιακοί σταθμοί, τα κέντρα αναψυχής, τα πάρκα και οι κήποι, ο αθλητισμός, η πολιτιστική δράση…
Οι περιφέρειες είναι συχνότερα οι περιοχές τοπικής ανάπτυξης : οικονομική ανάπτυξη, τουρισμός, δομικές επενδύσεις για την επικράτεια …
Τέλος, το Κράτος είναι υπεύθυνο για όλα όσα αποκαλούνται «κρατικά» : την ασφάλεια, την δικαιοσύνη … αλλά ακόμα και την συνοχή, την ισότητα, την κοινωνική προστασία και τις μεγάλες εθνικές υποδομές. Η πρωταρχική του αποστολή πρέπει να είναι να διασφαλίσει την ισορροπία μεταξύ των πιο πλέον μειονεκτικών περιοχών μέσω μίας δίκαιης κατανομής του εθνικού πλούτου.
Για να διασφαλίσουν τις αποστολές αυτές, οι τοπικές και περιφερειακές αρχές πρέπει να έχουν τα μέσα να ελέγξουν τα έσοδά τους και να χρηματοδοτηθούν. Οι αριθμοί που έχω στη διάθεσή μου είναι οι μέσοι όροι, πρόκειται για ένα στοιχείο που δύναται να υπολογίσει την απόσταση που υπάρχει μεταξύ της κατάστασης στην Ελλάδα και εκείνης στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η κατανομή των ιδίων εσόδων των τοπικών και περιφερειακών αρχών είναι ως εξής :
40% των εσόδων προέρχονται από ίδια φορολογικά έσοδα (φόρος κατοικίας, φόρος ακίνητης περιουσίας, φόρος επί των τοπικών επιχειρήσεων, δικαιώματα μεταβίβασης…)
60% είναι μη φορολογικά έσοδα (πώληση οικοπέδων, πώληση δικαιωμάτων οικοδόμησης, πώληση προϊόντων ή υπηρεσιών…)
Τα έσοδα των τοπικών και περιφερειακών αρχών αντιστοιχούν κατά μέσο όρο, σε κάτι λιγότερο του 7% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος έναντι μόνο 3,9% στην Ελλάδα και 25% των φορολογητέων εσόδων των χωρών. Οι διεθνείς οργανισμοί (ΟΗΕ, ΟΟΣΑ) συστήνουν ένα ελάχιστο επίπεδο 20% των φορολογικών εσόδων για τις τοπικές και περιφερειακές αρχές.
Το 15 με 20% του φόρου εισοδήματος πηγαίνει στους δήμους και τις περιφέρειες.
Τέλος, στην Ευρώπη 45% των εσόδων προέρχονται από δωρεές και επιχορηγήσεις του Κράτους έναντι περίπου 70% στην Ελλάδα, κάτι που αποδεικνύει το χαμηλό επίπεδο αυτονομίας των ελληνικών τοπικών και περιφερειακών αρχών».
Κλείνοντας την ομιλία του ο κ. Vallier τόνισε:
«Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι αυτά ήταν κάποια σύντομα στοιχεία που ελπίζω να σας βοηθήσουν να υπερασπιστείτε μία αποκεντρωμένη οπτική της δημόσιας οργάνωσης στην Ελλάδα. Θα ήθελα να ολοκληρώσω την παρουσίαση μου, επιβεβαιώνοντας σας την προσήλωσή μου στη χώρα σας που δεν μοιάζει με καμία άλλη στην Ευρώπη, λόγω της γεωμορφολογίας της, η οποία απαιτεί μία μεγαλύτερη εδαφική ενδυνάμωση, είτε πρόκειται για τα νησιά ή την ηπειρωτική χώρα. Στη συνέχεια, λόγω της ιστορίας της και της πρόσφατης ανάπτυξης. Ίσως η κρίση να έχει ξεπεραστεί, αλλά οι συνθήκες για μία επιστροφή στην ανάπτυξη απαιτούν μία μεγαλύτερη εξέταση των αναγκών των πολιτών πιο κοντά στους τόπους που ζουν. Είστε πεπεισμένοι όπως και εγώ ότι κανείς δεν γνωρίζει καλλίτερα από τους τοπικούς άρχοντες να κινητοποιεί τα αποθέματα των τόπων τους ώστε να δημιουργηθεί δραστηριότητα και να στηριχθούν οι πρωτοβουλίες εκείνες που θα επιτρέψουν στην χώρα σας να ανακαλύψει ένα βιώσιμο μοντέλο ανάπτυξης.
Σας ευχαριστώ που μου δώσατε εκ νέου την ευκαιρία να είμαι στο πλευρό σας και να σας στηρίξω σ’αυτή τη μάχη για περισσότερη δημοκρατία, περισσότερη αυτονομία και περισσότερο σεβασμό.
Καλή τύχη και καλό κουράγιο, είμαι στη διάθεσή σας με όλη τη δύναμη της κοινής μας πεποίθησης και της ευρωπαϊκής μας οργάνωσης».