«Όλος αυτός ο λεγόμενος εκσυγχρονισμός και η αναδιοργάνωση του κράτους και της Τοπικής Διοίκησης, συνδέεται ακριβώς με τις γενικές ανάγκες του κεφαλαίου και της καπιταλιστικής ανάπτυξης σε συνθήκες, σήμερα, οικονομικής κρίσης και οξύτατου καπιταλιστικού ανταγωνισμού», επεσήμανε η εκπρόσωπος της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στο Δ.Σ της ΚΕΔΕ, Ελπίδα Παντελάκη, στην τοποθέτησή της στο συνέδριο.
Πρόσθεσε ότι δημιουργείται, μια κρατική διοίκηση επιτελική, πιο στενά δεμένη με μηχανισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πιο επιθετική απέναντι στις λαϊκές ανάγκες, πιο αυταρχική απέναντι στο εργατικό, στο λαϊκό κίνημα.
Η κα Παντελάκη στην ομιλία της χαρακτήρισε δραματικούς τους τόνους αντιπαράθεσης, από τους αυτοδιοικητικούς, την ΚΕΔΕ, και τους εκπροσώπους των κομμάτων, στις εργασίες του συνεδρίου. Και πρόσθεσε ότι, «γίνονται όσο το δυνατόν πιο δραματικοί οι τόνοι, είναι φανερό, γιατί ακριβώς υπάρχει τέτοια καταπληκτική συμφωνία στην ουσία, στην στρατηγική, στην κατεύθυνση και στο δρόμο ανάπτυξης, ώστε προσπαθούν, με μία πολιτική αποπροσανατολισμού και εξαπάτησης, να ξεγελάσουν τον κόσμο για αυτό».
Αναφερόμενη στην ΚΕΔΕ, έκανε λόγο για διαχρονική συμφωνία, τα τελευταία 20-25 χρόνια, για τις αλλαγές που πέρασαν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση μέσα από ομοφωνίες. Και όχι μόνο πέρασαν, δεν τις επέβαλαν απλώς οι κυβερνήσεις το προηγούμενο διάστημα, αλλά η Τοπική Διοίκηση, οι Δήμοι, ήταν προπομπός αρνητικών εξελίξεων, όπως είπε. Να αποδεχτούν τη μείωση των πόρων, την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. Όλα αυτά δοκιμάστηκαν εκεί.
Και έθεσε το ερώτημα: Για το ξεθεμελίωμα στις υποδομές, έχουν μόνο ευθύνη οι κυβερνήσεις που κυβέρνησαν τόσα χρόνια; Δεν το έχουν οι Δημοτικές Αρχές που περάσανε από όλη τη χώρα;
Αντί, λοιπόν, να μην έρθουν καν ορισμένα κόμματα από αυτά που είχαν κυβερνήσει, να πάρουν το λόγο, να κρατήσουν ας πούμε μία σιωπή, έρχονται ας πούμε και έχουν το θράσος και μας κουνάνε το δάχτυλο όλοι αυτοί. Είτε είναι στην κυβέρνηση, είτε είναι στην αντιπολίτευση. Αλλά το θέμα είναι ότι δεν κουνάνε το δάχτυλο εδώ στο Σώμα της ΚΕΔΕ, κουνάνε το δάχτυλο στον ελληνικό λαό και θέλουν να τον πείσουν ότι αυτός ο δρόμος ανάπτυξης, που τους έχει στην ανεργία, στη φτώχεια, στην εξαθλίωση, που τους πνίγει, τους καίει το καλοκαίρι, τους καταστρέφει τους κόπους μιας ζωής, αυτός ο στόχος είναι ο εθνικός στόχος, η δίκαιη ανάπτυξη, η οποία ακριβώς θρυμματίζεται σε αυτά τα συντρίμμια ας πούμε που βλέπουμε μπροστά μας.