Αλλαγές επί το αυστηρότερο για τη θέση των αιρετών σε αργία εισάγεται με ρύθμιση που περιλαμβάνεται στο νομοσχέδιο «Μέτρα για την επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου και άλλες διατάξεις».
Συγκεκριμένα με το άρθρο 11 του νομοσχεδίου παραμένει η πρόβλεψη του Ν.3852/2010 άρθρο 236 παρ. 2, ως προς τα εξής: Εάν εκδοθεί τελεσίδικη καταδικαστική απόφαση του Ποινικού Δικαστηρίου για πλημμελήματα ή καταδικαστική απόφαση σε πρώτο βαθμό για κακουργήματα, ο Ελεγκτής Νομιμότητας οφείλει να θέσει τον καταδικασθέντα σε κατάσταση αργίας. Η αυτοδίκαιη αργία επιβάλλεται με την ίδια διαδικασία και σε περίπτωση αμετάκλητης παραπομπής του αιρετού για κακούργημα, εάν έχουν επιβληθεί περιοριστικοί όροι ή προσωρινή κράτηση.
Η αλλαγή που εισάγεται είναι η εξής: Εάν τυχόν γίνει μεταγενέστερη αντικατάσταση ή άρση των περιοριστικών όρων ή της προσωρινής κράτησης κατά τη διάρκεια της εκκρεμοδικίας «δεν κωλύει τη θέση σε αργία του αιρετού που παραπέμφθηκε για κακούργημα», δηλαδή εξακολουθεί να είναι σε αργία.
Η αργία αιρετού που παραπέμπεται για κακούργημα αίρεται αυτοδικαίως, μόνο μετά από τελεσίδικη αθωωτική απόφαση και θεωρείται ότι ποτέ δεν επιβλήθηκε. Στην περίπτωση αυτή καταβάλλεται αναδρομικά η αντιμισθία του.
Η ΚΕΔΕ διαφωνεί με την παραπάνω διατύπωση της ρύθμισης και προτείνει την εξής διατύπωση του άρθρου:
Εάν εκδοθεί τελεσίδικη καταδικαστική απόφαση του ποινικού δικαστηρίου για τα πλημμελήματα της προηγούμενης παραγράφου ή καταδικαστική απόφαση σε πρώτο βαθμό για κακουργήματα, ο Ελεγκτής Νομιμότητας οφείλει να θέσει τον καταδικασθέντα σε κατάσταση αργίας. Η αυτοδίκαιη θέση σε αργία επιβάλλεται με την ίδια διαδικασία και σε περίπτωση αμετάκλητης παραπομπής για κακούργημα εάν έχει επιβληθεί προσωρινή κράτηση. Εάν εκδοθεί πρωτόδικη αθωωτική απόφαση, αίρεται αυτοδικαίως, η αργία και το διοικητικό μέτρο θεωρείται ως ουδέν επιβληθέν. Στην περίπτωση αυτή καταβάλλεται αναδρομικά η αντιμισθία του αποκατασταθέντος από του χρόνου εκδόσεως της διαπιστωτικής σε βάρους του πράξης».
Δηλαδή η ΚΕΔΕ προτείνει να αίρεται η αργία του αιρετού στην περίπτωση πρωτόδικης και όχι τελεσίδικης, αθωωτικής απόφασης. Να σημειωθεί ότι και ο ισχύον νόμος προβλέπει της άρση της έκπτωσης του αιρετού μόνο στην περίπτωση τελεσίδικης αθωωτικής απόφασης.