«Οι πράσινες πόλεις δεν είναι πολυτέλεια αλλά αναγκαιότητα για το μέλλον και οι ΟΤΑ έχουν τον βασικό ρόλο στη μετάβαση προς ένα πιο βιώσιμο αστικό περιβάλλον. Μέσα από στοχευμένες πολιτικές, επενδύσεις σε πράσινες υποδομές και ενεργή συμμετοχή των πολιτών, μπορούν να διαμορφώσουν πόλεις φιλικές προς το περιβάλλον και τον άνθρωπο», τόνισε ο γενικός γραμματέας της ΚΕΔΕ Δημήτρης Καφαντάρης κατά την τοποθέτησή του στην διήμερη συνδιάσκεψη για τις Προτεραιότητες της Πολωνικής Προεδρίας στο Συμβούλιο της ΕΕ που πραγματοποιήθηκε 29-30 Μαρτίου στη Μεγαλόπολη.
Ο κ. Καφαντάρης τόνισε πως μια πράσινη πόλη δεν αφορά απλώς την ύπαρξη πάρκων και δέντρων. Είναι ένας πολυδιάστατος σχεδιασμός που στοχεύει στη μείωση της περιβαλλοντικής επιβάρυνσης, στην αύξηση της ενεργειακής απόδοσης και στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών. Βασικά χαρακτηριστικά της είναι: Η αύξηση του αστικού πρασίνου, η προώθηση της βιώσιμης κινητικότητας, η ενίσχυση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, η προώθηση των αρχών της κυκλικής οικονομίας, η ενεργειακή αποδοτικότητα των κτιρίων.
Ο ρόλος των ΟΤΑ στη δημιουργία πράσινων πόλεων
Αναφερόμενος ο γενικός γραμματέας της ΚΕΔΕ στο ρόλο των ΟΤΑ στη δημιουργία πράσινων πόλεων, υπογράμμισε ότι αποτελούν τον βασικό μοχλό για την ανάπτυξη τους, καθώς έχουν την αρμοδιότητα να σχεδιάζουν και να εφαρμόζουν περιβαλλοντικές πολιτικές, να διαχειρίζονται τοπικούς πόρους και να ευαισθητοποιούν τους πολίτες.
Ειδικότερα έχουν αρμοδιότητα για:
1. Σχεδιασμό και Υλοποίηση Πράσινων Υποδομών
2. Προώθηση της Βιώσιμης Κινητικότητας
3. Διαχείριση Απορριμμάτων και Ανακύκλωση
4. Ενίσχυση Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας
5. Ευαισθητοποίηση και Συμμετοχή των Πολιτών στον σχεδιασμό και την υλοποίηση των στόχων
Προκλήσεις και Εμπόδια
Ωστόσο, τόνισε ο κ. Καφαντάρης, παρόλο που οι ΟΤΑ έχουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση πράσινων πόλεων, αντιμετωπίζουν αρκετές προκλήσεις:
1. Έλλειψη χρηματοδότησης: Η υλοποίηση περιβαλλοντικών έργων απαιτεί σημαντικούς οικονομικούς πόρους.
2. Γραφειοκρατία και νομοθετικά εμπόδια: Οι διαδικασίες έγκρισης και εφαρμογής πράσινων πολιτικών είναι συχνά χρονοβόρες.
3. Έλλειψη τεχνογνωσίας: Πολλοί δήμοι δεν διαθέτουν εξειδικευμένο προσωπικό για την ανάπτυξη και εφαρμογή καινοτόμων λύσεων.
4. Αντίσταση από τους πολίτες: Ορισμένα έργα, όπως η πεζοδρόμηση ή η δημιουργία ποδηλατοδρόμων, συναντούν αντιδράσεις από μερίδα κατοίκων ή επαγγελματιών.
Για να ξεπεράσουν αυτά τα εμπόδια, σημείωσε ο κ. Καφαντάρης, οι ΟΤΑ μπορούν να αντλήσουν έμπνευση από επιτυχημένα παραδείγματα πόλεων.
«Ωστόσο, κατέληξε, η επιτυχία αυτών των προσπαθειών απαιτεί ισχυρή πολιτική βούληση, συνέργειες με φορείς και εξασφάλιση των απαραίτητων πόρων. Η μετάβαση στις πράσινες πόλεις είναι μια διαρκής διαδικασία που πρέπει να συνεχιστεί με αποφασιστικότητα και όραμα».
