«Ραντεβού» με σημαντικό μέρος από το έργο του μεγάλου και διεθνώς καταξιωμένου γλύπτη Μέμου Μακρή, δίνει από σήμερα η πόλη της Πάτρας και η ευρύτερη περιοχή, στη Δημοτική Πινακοθήκη της πόλης.
Με τίτλο «Μέμος Μακρής – Από την Αθήνα στο Παρίσι 1934-1950», στις 8.00 το βράδυ ανοίγει τις πύλες της η έκθεση που διοργανώνει ο Πολιτιστικός Οργανισμός του Δήμου Πατρέων σε συνεργασία με το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης.
H έκθεση θα φιλοξενηθεί στη Δημοτική Πινακοθήκη Πατρών και θα διαρκέσει έως και το Σάββατο 29 Απριλίου . Πρόκειται για μια από τις σημαντικότερες εκθέσεις που θα φιλοξενήσει η Δημοτική Πινακοθήκη Πατρών στο πλαίσιο των δράσεών της για το 2017, στην οποία παρουσιάζονται μια σειρά από σχέδια και γλυπτικά έργα του Μέμου Μακρή από τη πρώτη φάση δημιουργίας του καλλιτέχνη.
Μέσα από τη φιλοξενία και παρουσίαση των εκθεμάτων, επιχειρείται να φωτιστεί η πρώιμη καλλιτεχνική δημιουργία του Μέμου Μακρή, της περιόδου μεταξύ Αθήνας και Παρισιού, δηλαδή τη δεκαπενταετία από το 1934, οπότε και ο νεαρός καλλιτέχνης ξεκινά τις σπουδές του στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, έως το 1950, που εγκαθίσταται οριστικά στη Βουδαπέστη.
Αφορμή για αυτή την έκθεση που πρωτοπαρουσιάστηκε από το Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τραπέζης στο Μέγαρο Εϋνάρδου στην Αθήνα, στάθηκε η ανακάλυψη μιας σειράς σχεδίων του Μέμου Μακρή από τη Σχολή Καλών Τεχνών, και κυρίως από την περίοδο της Κατοχής, στα κατάλοιπα της πρόσφατα εκλιπούσας ζωγράφου Ελένης Σταθοπούλου (1915–2016), με την οποία ο γλύπτης συνδεόταν αισθηματικά από τα χρόνια των σπουδών του και έως το 1948, οπότε γνώρισε τη μετέπειτα σύζυγό του, τη Σερβογαλλίδα Ζιζή Σίρνιτς.
Η σημασία αυτών των περίπου τριάντα φύλλων είναι κομβική για το έργο του Μακρή, δεδομένου ότι πρόκειται για τα μοναδικά σχέδιά του που σώζονται, αφού δεν μας είναι γνωστές μετέπειτα ζωγραφικές του προσπάθειες. Παράλληλα με τα λιγοστά σχέδια συγκεντρώνονται στην έκθεση και αρκετά από τα γλυπτικά έργα του Μακρή που χρονολογούνται στα χρόνια αυτά και συγκροτούν την πρώτη φάση της δημιουργίας του.
Ο Μέμος Μακρής, γλύπτης διεθνούς ακτινοβολίας, χαρακτηρίστηκε σαν ο σημαντικότερος από τους παραστατικούς Έλληνες γλύπτες. Διεθνιστής καλλιτέχνης με πλούσιο έργο, μεγάλος δημιουργός, ακούραστος αγωνιστής της ειρήνης.
Πολύτιμη παρακαταθήκη στους νεότερους, είναι το Μνημείο του Μαουτχάουζεν «Προς τιμή των θυμάτων», το μνημείο της «Διεθνούς Ταξιαρχίας», το μνημείο της «Απελευθέρωσης» στο Πετς, το «Ζευγάρι» που στόλιζε το προαύλιο της Εθνικής Πινακοθήκης, το ηρωικό «κεφάλι» που φιλοτέχνησε και δώρισε στη μνήμη των πεσόντων του Πολυτεχνείου, η «Προτομή του Λένιν» που δώρισε στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και κοσμεί το αίθριο του κτιρίου της Κεντρικής Επιτροπής, το μνημείο που συμβολίζει την Αμαλιάδα – «μάνα» του Νίκου Μπελογιάννη, το οποίο κοσμεί την πλατεία της πόλης, το άγαλμα του Μάνου Κατράκη στο Κατράκειο Θέατρο, το άγαλμα από ορείχαλκο του ζωγράφου Γιάννη Τσαρούχη μπροστά στο Δημαρχείο Αμαρουσίου Αττικής, ο αδριάντας του Αρχιεπισκόπου και Εθνάρχη της Κύπρου Μακαρίου που βρίσκεται στο Προεδρικό Μέγαρο της Κύπρου, το γλυπτό που απεικονίζει την κόρη του, με τίτλο, «Η κόρη μου η Κλειώ», στη Ιεράπετρα της Κρήτης στην ομώνυμη πλατεία της πόλης.