Οι τοποθεσίες που έχουν ενταχθεί στον κατάλογο με τα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς αποτελούν το “τελευταίο ανάχωμα” για την προστασία των απειλούμενων ειδών στον κόσμο, σύμφωνα με την Unesco, η οποία απηύθυνε έκκληση στις 195 χώρες μέλη της για την προστασία τους, κυρίως από την κλιματική κρίση.
Οι 1.157 φυσικές τοποθεσίες και πολιτιστικά μνημεία που έχουν ενταχθεί στον κατάλογο αυτόν της Unesco αντιπροσωπεύουν λιγότερο από το 1% της επιφάνειας της Γης, αλλά εκεί ζει πάνω από το ένα πέμπτο του παγκόσμιου πλούτου σε χαρτογραφημένα είδη, επισημαίνεται σε μελέτη της υπηρεσίας αυτής του ΟΗΕ που φέρει τον τίτλο: “Παγκόσμια Κληρονομιά, μια μοναδική συμβολή στην διατήρηση της βιοποικιλότητας”.
“Οι τοποθεσίες της Παγκόσμιας Κληρονομιάς αποτελούν την τελευταία γραμμή άμυνας των ειδών διότι εκεί βρίσκονται τα περισσότερο απειλούμενα είδη στον κόσμο, όπως η Βακίτα –η πυγμαία φώκαινα– που είναι το μικρότερο κήτος στον κόσμο, από το οποίο έχουν απομείνει μόνον περίπου δέκα, ή ο Ρινόκερος της Ιάβας, από τον οποίο έχουν απομείνει μόλις και μετά βίας περίπου εξήντα”, σημείωσε ο Λαζάρ Ελούντου-Ασόμο, ο διευθυντής Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco.
“Αν οι Βακίτας εξαφανιστούν, θα εξαφανιστεί και ένα μεγάλο μέρος της κατανόησης της ιστορίας της βιοποικιλότητας του πλανήτη μας. Το ίδιο ισχύει και για τα τελευταία πάντα ή τους τελευταίους ρινόκερους. Όλα αυτά τα είδη βρίσκονται σε τοποθεσίες της Παγκόσμιας Κληρονομιάς και, αν αυτό το τελευταίο ανάχωμα για την προστασία αυτών των ειδών πέσει, θα υπάρξει τεράστιος κίνδυνος για την ανθρωπότητα”, πρόσθεσε.
Σύμφωνα με τον Τάλες Καρβάλο Ρεσέντε, αρμόδιο για τα προγράμματα της επιτροπής Παγκόσμιας Κληρονομιάς, ο οποίος συνέβαλε στην μελέτη, οι 1.157 φυσικές τοποθεσίες και πολιτιστικά μνημεία της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco φιλοξενούν πάνω από 75.000 είδη φυτών και πάνω από 30.000 είδη θηλαστικών, πουλιών, ψαριών, ερπετών και αμφιβίων από τα πάνω από 600.000 είδη που έχουν καταγραφεί στον κόσμο.
Αυτές “προστατεύουν πάνω από 20.000 απειλούμενα είδη σε παγκόσμια κλίμακα, εκ των οποίων ορισμένες (προστατεύουν) τα τελευταία μέλη πολλών ειδών. Ωστόσο η κατάσταση της διατήρησης του ενός τρίτου των φυσικών τοποθεσιών απειλείται κυρίως λόγω της απορρύθμισης του κλίματος και επομένως επείγει να γίνουν ενέργειες προσαρμογής και πρόληψης, επενδύοντας περισσότερο σε αυτές τις τοποθεσίες”, σημείωσε.
Σύμφωνα με τον Ελούντου-Ασόμο, “η βιοποικιλότητα είναι ουσιαστικής σημασίας για την ισορροπία της ανθρωπότητάς μας και ευτυχώς που έχουμε αυτά τα μνημεία της (παγκόσμιας) κληρονομιάς για να προστατεύουμε ακόμη αυτά τα είδη, καθώς με όλες τις ανθρώπινες πιέσεις, τα σχέδια υποδομής, δεν θα είχε απομείνει πια τίποτα. Η συνειδητοποίηση αυτών των κινδύνων θα πρέπει να οδηγήσει σε ένα άλμα, διότι αυτό που κινδυνεύει είναι ο πλανήτης μας”.