Η εξαιρετικά σημαντική άνοδος, κυρίως των Οικολόγων-Πράσινων και ως ένα βαθμό της άκρας Αριστεράς και η εκλογή του πρώτου μαύρου πολίτη στο αξίωμα του δημάρχου χαρακτήρισε τις χθεσινές δημοτικές και περιφερειακές εκλογές στο Βέλγιο.
Κατά τις τοπικές εκλογές που διεξήχθηκαν στη χώρα, στην περιφέρεια των Βρυξελλών τα ποσοστά των Οικολόγων εκτοξεύτηκαν τόσο ψηλά ώστε οι πολιτικοί αναλυτές να κάνουν λόγο για «πράσινο κύμα». Η εντυπωσιακότερη άνοδος σημειώθηκε στο δήμο των Ιξελλών (Ixelles) όπου με επικεφαλής τον Έλληνα οι Πράσινοι έρχονται πρώτοι με ποσοστό της τάξεως του 33%.
Στον δήμο αυτό, όπου βρίσκεται, μεταξύ άλλων, και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, πρώτο κόμμα ήταν πάντοτε, από τα μέσα του 19ου αιώνα και μετά, το κεντροδεξιό κόμμα MR στο οποίο ανήκει και ο νυν πρωθυπουργός του Βελγίου Σαρλ Μισέλ. Με καταμετρημένο σχεδόν το σύνολο των ψήφων το MR έρχεται πλέον δεύτερο στις Ιξέλλες, με ποσοστό της τάξεως του 26%, και ο Χρήστος Δουλκεριδης, γιος μεταναστών ανθρακωρύχων της δεκαετίας του 1960, είναι ο πρώτος Έλληνας που καταλαμβάνει Δήμο στην περιφέρεια των Βρυξελλών.
Στο προάστιο Γκανσχόρεν των Βρυξελλών εξελέγη δήμαρχος ο πρώτος μαύρος πολίτης, ο Πιερ Κομπανί, πατέρας του διεθνή Βέλγου άσου της Μάντσεστερ Σίτι, Βενσάν.
Γεμάτος υπερηφάνεια, ο Βενσάν Κομπανί, συνοδευόμενος από τον αδελφό του, ανήρτησαν στο Instagram, σχετικό βίντεο με το ακόλουθο σχόλιο: «Ιστορικό! Είμαστε υπερήφανοι για εσένα μπαμπά. Ήρθες από το Κονγκό ως πρόσφυγας το 1975 και σήμερα κέρδισες την εμπιστοσύνη της κοινότητας σου για να γίνεις ο πρώτος μαύρος δήμαρχος στο Βέλγιο».
Μιλώντας στο ΑΠΕ-MΠΕ ο Χρήστος Δουλκερίδης σημείωσε ότι η άνοδος των Οικολόγων στο Βέλγιο «οφείλεται σε δύο παράγοντες: στο γεγονός ότι με ιδεολογική συνέπεια παλεύουν κατά του μεγαλύτερου κινδύνου που απειλεί σήμερα την ανθρωπότητα, την κλιματική αλλαγή, καθώς επίσης και στο γεγονός ότι μάχονται τον σκοταδισμό και την Ακροδεξιά που απειλούν σήμερα την Ευρώπη».
Σε ότι αφορά τα άλλα κόμματα, εντυπωσιακή είναι η άνοδος, κυρίως στο γαλλόφωνο Βέλγιο και στις υποβαθμισμένες περιοχές του, του PTB. Πρόκειται για ένα κόμμα με μαοϊκές καταβολές του οποίου η εκλογική απήχηση εδώ και περίπου δέκα χρόνια συνεχώς αυξάνεται και το οποίο σε περιοχές της Λιέγης και του Σαρλερουά κατέλαβε ακόμα και τη δεύτερη θέση.
Ως προς τα «παραδοσιακά» κόμματα του Βελγίου, τόσο οι Σοσιαλιστές όσο και οι Φιλελεύθεροι Ρεφορμιστές του MR είδαν τα ποσοστά τους να μειώνονται, πληρώνοντας το πολικό κόστος των οικονομικών σκανδάλων στα οποία ενεπλάκησαν στελέχη τους τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο οι Σοσιαλιστές εξακολουθούν να παραμένουν η μεγαλύτερη πολιτική δύναμη στο γαλλόφωνο Βέλγιο, όπως άλλωστε και ακροδεξιοί εθνικιστές του N-VA στο ολλανδόφωνο (και πλέον εύπορο) Βέλγιο, όπου κυριάρχησαν για μια ακόμα φορά στην Αμβέρσα.